10 lipca 2020 o 9:12 udało nam się stanąć na szczycie po tylu latach czekania. Tym razem wiedziałam, że czeka nas ciężka praca. Nastawiłam się na to, a głowa to 50% sukcesu. Było nam bardzo ciężko, mieliśmy chwile kryzysu, ale upór i samozaparcie nie pozwoliły cofnąć się nam z tej góry. Żeby zwycięstwo smakowało lepiej, po zejściu z głównego zachodniego wierzchołka weszliśmy na drugi wschodni Pointe Burnaby (4134 m n.p.m.) i w ten sposób zdobyliśmy komplet wierzchołków góry.

Pierwszy dzień to trekking ze wsi Zinal (1675 m n.p.m.) na przelecz Tracuit (3256 m n.p.m.), gdzie przed lodowcem znajduje się małe schronisko z noclegiem, czyli 1600 metrow przewyższenia. Drugi dzień to pobudka o 4:30 i wyjście lodowcem na szczyt 4153 m n.p.m. (900 m przewyższenia), a następnie zejście do wsi Zinal. Na lodowcu obowiązkowo cały sprzęt: liny, uprzęże, raki, czekany..

Mimo, że większość ludzi widzi w tym tylko ryzyko i bezsensowność, to powiem Wam, że było warto dla tej chwili dawać z siebie wszystko (a było to na granicy mojej wytrzymałości).
Stanąć na szczycie z myślą, że pokonało się własne słabości i jest się teraz silniejszym. 💪
Niech mają nas za wariatów, niech mówią że klepek brak. Najważniejsze pozostać wiernym swojemu ja. 

Pozostanie w bezpiecznym i znajomym sobie miejscu powoduje, że człowiek przestaje się rozwijać, jego siła maleje i nawet najmniejsze problemy są wyolbrzymiane, a człowiek traci nad tym wszystkim kontrolę. Dlatego warto poszerzać swoje horyzonty, przesuwać granice. Wtedy życie staje się niesamowicie ciekawe i kolorowe.