POCZĄTEK. DROGA NA PÓŁNOC
Chodz tam razem ze mna
Prosto do kraju z moich snów
Zaraz bedzie dobrze
Jesli tylko chcesz
Moge nigdy sie nie zbudzic
Zostac w nierealnym swiecie
Odejsc w sen i zapomniec
Chocby juz ostatni raz
[P.Sujka]
21.07.2010r., godz. 14:20
nad Oceanem Atlantyckim
Słowo DROGA zawiera w sobie pewną tajemnicę i pobudza we mnie chęć zdobywania, odkrywania tego, co nieznane i na nowo tego, co znane. Alaska - odwiecznie marzenie, kojarzy się z dziewiczą naturą, opuszczeniem tego, co marnotrawne na świecie, by znów żyć w zgodzie z przyrodą. Połączenie tych dwóch słów wzbudza przyjemny dreszcz emocji, oczywiście pozytywnych.
I oto lecimy - ja i mój ukochany mąż Marek odkrywać naszą wspólną Alaskę. To już trzecia godzina w samolocie nr 2 - trasa Frankfurt nad Menem - Houston. Pierwsza podróż Warszawa-Frankfurt przebiegła spokojnie. Było to półtorej godziny przyjemnego lotu z kawą i kanapką w reku liniami LOT. Obecna Lufthansa podała makaron z sosem szpinakowo-pomidorowym z gorzką sałatą. na wierzchu której znajdowało się kilka mało apetycznych krewetek (no ale od czego ma się męża!). Na deser ciasto o mocno kwaskowo-cytrynowym smaku wcale nie poprawiło naszych humorów. Na szczęście obsługa jest miła, a sąsiedzi nie najgorsi. :-)
PS: Zdjęcia z taką pomarańczową ramką można klikać.
21.07.2010r., godz. 14:20
nad Oceanem Atlantyckim
Lot do Houston opóźnił się. Wieża nie pozwoliła lądować, być może z powodu burzy, co skutkowało półtoragodzinnym krążeniem nad Zatoką Meksykańską. Nie zdążyliśmy na planowany lot do Anchorage, ale obsługa lotniska szybko przebukowała bilety na dwie godziny później.
To jest najdłuższa, jak do tej pory, doba w życiu - 34 godziny. Lecimy wciąż i lecimy, ale nocy nie widać. Próżno jej tu szukać, na Alasce, o tej porze roku. Mareczek śpi, a ja mam nadzieję na szczęśliwe lądowanie i spokojną noc.
23.07.2010r., godz. 19:50
Fairbanks
"So here we are and we are hungry!" - żartowaliśmy w Wieluniu z bratem Marka - Maćkiem. Powiedzenie bardzo nas bawi, choć powoli zaczyna się sprawdzać...
Po przyjeździe do Anchorage, po dwóch godzinach szukania, rozbiliśmy namiot o 2:30 (świt) w tzw. "dog park''. Rano zwiedziliśmy miasto, zaopatrzyliśmy się w gaz i mapę, a nawet zjedliśmy śniadanie (kawę + tosty z jajkiem sadzonym) za $5,95.
Nad Zatoką Cooka poznaliśmy bardzo sympatycznego Eskimosa, który przy pomniku Cooka zagadywał bogatych turystów amerykańskich, sprytnie przy tym zarabiając na życie. Trafił niestety na nas - etatowych sępów, od których nie mógł się wiele spodziewać, toteż stracił nami szybko zainteresowanie.
Anchorage przeszliśmy wzdłuż i wszerz pieszo. Na stacji benzynowej zagadało dwóch młodych chłopców - Tailor z Ohio i Leng z Alaski, widząc, jak piszę tabliczkę ''NORTH''. Zabrali nas na zjazd do Palmer. Tam, przy drodze, czekaliśmy ponad godzinę, zanim Amerykanka Shalina podwiozła nas do Wasilli, gdzie zaopatrzyliśmy się w lokalnym sklepie spożywczym. Gdy ustawiliśmy się znów na drodze, usłyszeliśmy głosy wołających z bocznej dróżki Erica i Natallie. Było to młode małżeństwo z Wisconsin, które przyjechało na Alaskę w celach zarobkowych i w ramach trzydniowego urlopu wybrało się do Denali Park. Rozstaliśmy się z nimi w Cantwell, gdzie postanowiliśmy rozbić obóz.
Następnego dnia, około godziny dziesiątej, znów zwarci i gotowi stanęliśmy na drodze wiodącej na północ, w kierunku Fairbanks. Było wietrznie, zimno i deszczowo. Zmarzliśmy. Po dwóch krótkich stopach z Cathrine (Cantwell - Denali) i lokalnym handlarzem odzieży (3 mile) trafiliśmy na Dana, który jechał do Fairbanks. Droga była miła, pod znakiem muzyki country. Dan zawiózł nas do sklepu, gdzie zaopatrzyliśmy się "bear spray" ($40), za którego połowę zapłacił. Rozstaliśmy się w miejscowym centrum turystycznym.
Leżymy teraz w namiocie i pijemy piwo, które ofiarował nam Dan podczas pożegnania. Namiot rozstawiliśmy w lesie na wzgórzu za Fairbanks, dokąd zawiózł nas zapoznany w "Visitor center'' pracownik Brett. Jest przyjemnie, choć komary bezwzględnie atakują. W takich sytuacjach najlepiej sprawdza się moskitiera zakupiona jeszcze w Polsce za 14zł. Gdy zostaję sama, ogarnia mnie lęk przed spotkaniem grizzly. Staram się jednak o tym nie myśleć, choć myśli bywają czasem silniejsze. Wkroczyliśmy w dzikość. Dzika przyroda jest nieodłączną cechą Alaski i musimy się z tym liczyć, będąc właśnie tutaj.
GÓRY BROOKSA. OCEAN ARKTYCZNY
Byc moze twierdzisz, ze to wzgórze jest dla mnie zbyt strome.
By sie wspiac, zmierzyc sie.
Chciałbys zobaczyc dlaczego ja próbuje je zdobyc.
Wyznacz miejsce, a ja wybiore czas.
Bede zdobywał to wzgórze własna droga,
poczekam tylko na własciwy moment.
Wznosze sie ponad linia drzew i chmur,
Spogladam w dół i słysze echo.
Nigdy nie jestes sam, nigdy.
Nie ustawaj, rusz z nadzieja w sercu,
A nigdy nie bedziesz sam.
Nigdy!
[David Gilmour]
